Chrystus – W mądrości swej niemy Od setek lat na ludzi spoziera Z obrazów, ikon, płaskorzeźb – Troskliwie, dostojnie, niezmiennie. Tworzony przez ludzi – dla ludzi, Którym ból duszy na co dzień doskwiera.
Sacrum to czy profanum, Że twarz tę uświęconą Pomiędzy słoje się wciska Winem zraszając obficie By w desce historii wydartej, Co ludzkich nieszczęść świadomą Chrystus na wielki już wieków Szlachetnie swe znalazł odbicie…